تفسیر ساختاری یکی از روشهای نوظهور تفسیری است که نشاندهندۀ انسجام درونی سور است. نظر به این که در این روش بر یکپارچگی موضوعات حتی در سور طولانی تأکید شده است و این مسیر دشواریها و اشکالهایی در بردارد، آسیبشناسی آثار تألیف شده بر مبنای این روش، از یک سو راهی برای سنجش میزان کارآمدی این روش است و از سوی دیگر در رفع اشکالهای فراروی این روش کارساز است. محمود بستانی «التفسیر البنائی» را بر این اساس نوشت. مطالعۀ سورۀ بقره در این تفسیر، به عنوان نمونهای از سور دارای موضوعات مختلف، نشان میدهد که این تفسیر دچار آسیبهای محتوایی و ساختاری شده است. مهمترین آسیب محتوایی، تکلّف در بیان ارتباط بین موضوعها و بخشهای سوره است. مطرح نکردن تمام آیات سوره از جمله اشکالهای ساختاری وارد بر این تفسیر است.